اس ام اس جديد

خود گوئی و خود خندی؟ عجب مرد هنر مندی!

دنیایش مثل آخرت یزید است!

دنده را شتر شکست، تاوانش را خر داد!

سیمرغ دگر است و سی مرغ دگر.

سیبی که بالا میرود تا پائین بیاد هزار تا چرخ می خورد!

سیلی نقد به از حلوای نسیه!

سیم (نقره) بخیل وقتی از خاک در می آید که (خودش) در خاک باشد.

سیب سرخ برای دست چلاق خوب است؟!

سیب مرا خوردی تا قیامت ابریشم پس بده!

سهره (سیره) رنگ کرده را جای بلبل می فروشد!

سیب، خیلی دور از درختش نمی افتد.

سوسکه از دیوار بالا می رفت، مادرش می گفت: قربون دست و پای بلورینت!

سود و زیان، خواهر و برادرند.

بقیه در ادامه مطالب…

ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﭘﺲ ﻧﺪﺍﺩﻩ :!
ﺑﻪ ﮐﻨﺎﯾﻪ ﺑﻪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﺎﻕ
ﮔﻮﯾﻨﺪ.

ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺮﺷﺘﯿﻢ ﭘﻨﺒﻪ ﺷﺪ :!
ﮐﺎﺭﻣﺎﻥ ﺑﯽ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﺎﻧﺪ.

ﻫﺮ ﺩﻭ ﭘﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮏﯾ ﮐﻔﺶ ﮐﺮﺩﻩ :
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﻭ ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﯼ ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ

ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺶ ﺑﯿﺶ , ﺑﺮﻓﺶ
ﺑﯿﺸﺘﺮ :!
ﻫﺮ ﮐﺲ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺗﺮ
ﺍﺳﺖ .

بقیه در ادامه مطالب…

خود گوئی و خود خندی؟ عجب مرد هنر مندی!

دنیایش مثل آخرت یزید است!

دنده را شتر شکست، تاوانش را خر داد!

سیمرغ دگر است و سی مرغ دگر.

سیبی که بالا میرود تا پائین بیاد هزار تا چرخ می خورد!

سیلی نقد به از حلوای نسیه!

سیم (نقره) بخیل وقتی از خاک در می آید که (خودش) در خاک باشد.

سیب سرخ برای دست چلاق خوب است؟!

سیب مرا خوردی تا قیامت ابریشم پس بده!

سهره (سیره) رنگ کرده را جای بلبل می فروشد!

سیب، خیلی دور از درختش نمی افتد.

سوسکه از دیوار بالا می رفت، مادرش می گفت: قربون دست و پای بلورینت!

سود و زیان، خواهر و برادرند.

روزگار، آینه را محتاج خاکستر کند!

رفتم شهر کورها دیدم همه کورند، من هم کور شدم!

رنگم را ببین و حالم را نپرس!

روبرو خاله و پشت سر چاله!

روده بزرگه روده کوچیکه را خورد!

رفت به نان برسد به جان رسید!

رفتم ثواب کنم کباب شدم!

رستم است و یکدست اسلحه!

رسیده بود بلایی ولی به خیر گذشت «نریخت دُرد می و محتسب ز دیر گذشت…» (آصفی هروی)

رطب خورده منع رطب چون کند!

راه دویده ، کفش دریده!

رخت دو جاری را در یک طشت نمی شود شست!

راستی کن که راستان رستند.

راه دزد زده تا چهل روز امن است

ﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺧﺪﺍ/ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ
ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺑﺮﻫﺎ/ﺣﮑﻢ ﻣﯿﺮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻠﺨﯽ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ/
ﺳﺨﺖ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ/ﺩﯾﺮ
ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﺎ/ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ
ﺷﮑﻞ ﺍﺑﺮﻫﺎ/ﺍﺷﮏ ﻣﯿﺮﯾﺰﺩ ﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻣﺎ/ﻣﯽ
ﻧﻮﺍﺯﺩ ﺩﯾﺪﻩ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﻣﺎ . .
ﺧﺪﺍ ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﻮﻧﻮ ﻓﻘﻂ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﻮﻟﻪ
ﺑﺎﺭﻏﻤﻬﺎﻣﻮﻧﻮ ﺭﻭﺵ ﺑﺬﺍﺭﯾﻢ ﻧﯿﺎﻓﺮﯾﺪﻩ
ﺁﻓﺮﯾﺪﻩ ﺗﺎﮔﺎﻫﯽ ﻭﻗﺘﺎ ﺑﻨﺪﺍﺯﯾﻤﺸﻮﻥ ﺑﺎﻻ ﺑﮕﯿﻢ
ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ، ﻣﯿﮕﺬﺭﻩ.
ﻛﻮﺩﻛﻲ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪ ﺍﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ، ﭼﻪ
ﻣﻴﭙﻮﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺠﺎ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻧﺪﺍﻳﻲ ﺁﻣﺪ
ﻛﻪ:ﺍﻭﻏﻢ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺧﻮﺭﺩ، ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺸﺎﻥ
ﺭﺍ ﻣﻲ ﭘﻮﺷﺪ ﻭ ﺩﺭﻗﻠﺐ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺁﻧﺎﻥ
ﺳﺎﻛﻨﺴﺖ

ﺁﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ : ﺧﺪﺍﻧﮕﻬﺪﺍﺭﺕ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺴﺖ ﻭ
ﺭﻓﺖ .. ﺁﺩﻣﻬﺎ ﭼﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ….

ﻣﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﻡ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺳﻔﺮﯼ
ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻔﺮﯼ ﺑﯽ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮔﻢ ﺷﺪﻥ ﺗﺎ ﺗﻪ
ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﺤﺾ ﺳﺎﺯﮐﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: ﻫﺮ ﮐﺠﺎ
ﻟﺮﺯﯾﺪﯼ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺗﺮﺳﯿﺪﯼ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ
)) ﻣﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ(( ﻣﻨﻮ ﺳﺎﺯﻡ ﭼﻨﺪﯾﺴﺖ ﮐﻪ
ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺍﻭﯾﯿم
ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ )ﻉ: (
ﻋﺎﺟﺰﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﻋﺎ
ﮐﻨﺪ
.

ﻭﻗﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ " ﺁﯾﺖ
ﺍﻟﮑﺮﺳﯽ " ﺑﺨﻮﻥ.ﺍﮔﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﺖ
ﺑﺮﺳﯽ ۱۳۵ ﺩﻓﻌﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﮕﻮ "ﯾﺎ
ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺍﻟﺰﻫﺮﺍ)ﺹ"(
:

ﺧﺪﺍﯾﺎ……….
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﯾﯽ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﯽ
ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺴﺘﯽ ﻣﭽﻢ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯼ……

ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﺑﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺩﻭﺵ ﻣﺎ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﺩ،
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﻤﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺮﺩ ﻛﻨﺪ، ﺁﻧﻘﺪﺭ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻋﺎ ﺑﻪ ﺯﺍﻧﻮ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩ

بقیه در ادامه مطالب….

ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﭘﺮﯾﺮﺧﯽ ﺍﺳﺖ ﺩﯾﻮﯼ ﺑﺎ
ﺍﻭﺳﺖ :
ﯾﻌﻨﯽ ﮔﻞ ﻭ ﺧﺎﺭ ﻭ ﻧﯿﺶ ﻭ ﻧﻮﺵ ﺑﺎﻫﻤﻨﺪ ﻭ
ﺑﺎﯾﺪ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺖ .

ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺑﯽ ﺍﻭ ﺑﮕﻢ ﮐﻢ ﮔﻔﺘﻢ :
ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺷﻤﺮﺩﻥ ﺧﻮﺑﯿﻬﺎﯼ ﺍﻭ ﻧﯿﺴﺘﻢ .

ﻫﺮ ﭼﻪ ﭘﯿﺶ ﺁﯾﺪ ﺧﻮﺵ ﺁﯾﺪ :
ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻭ ﺑﯽ
ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ

ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺕ ﺧﻮﺍﺭ ﺍﯾﺪ ﺭﻭﺯﯾﺖ ﺑﻪ
ﮐﺎﺭ ﺁﯾﺪ :
ﯾﻌﻨﯽ ﻓﻘﻂ ﻓﮑﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ
ﺍﻻﻥ ﻧﯿﺎﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﺒﺎﺵ .

ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﻫﻤﯿﻦ
ﺍﺳﺖ :
ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻘﻠﺐ ﺍﺻﻞ ﭼﯿﺰﯼ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﯽ ﮔﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﮔﻨﺪﺍﺏ ﺑﯿﺸﺘﺮ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﺩ:
ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﺩﺭ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ
ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺨﺮﺝ ﺩﻫﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻊ
ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭ ﺁﻥ ﯽﭘ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﺮﺩ

ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﯽ ﮔﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﮔﻨﺪﺍﺏ ﺑﯿﺸﺘﺮ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﺩ:
ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﺩﺭ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ
ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺨﺮﺝ ﺩﻫﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻊ
ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭ ﺁﻥ ﯽﭘ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﺮﺩ.

ﻫﺮ ﺧﺎﺗﻮﻧﯽ ﮏﯾ ﺟﻮﺭ ﺁﺵ ﻣﯽ ﭘﺰﻩ :
ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﮏﯾ ﺟﻮﺭ ﺭﺥ
ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ.

ﻫﺮ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻪ ﮏﯾ ﺩﻓﻌﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﻣﯽ
ﺍﺭﺯﻩ :
ﺍﻏﻠﺐ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ
ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ

بقیه در ادامه مطالب….

خود گوئی و خود خندی؟ عجب مرد هنر مندی!
سیمرغ دگر است و سی مرغ دگر.
دنیایش مثل آخرت یزید است!
دنده را شتر شکست، تاوانش را خر داد!
…

برای خواندن همه ضرب المثالها روی ادامه کلیک کنید

سیمرغ دگر است و سی مرغ دگر.

سیبی که بالا میرود تا پائین بیاد هزار تا  چرخ می خورد!

سیلی نقد به از حلوای نسیه!

سیم (نقره) بخیل وقتی از خاک در می آید که (خودش) در خاک باشد.

سیب سرخ برای دست چلاق خوب است؟!

سیب مرا خوردی تا قیامت ابریشم پس بده!

سهره (سیره) رنگ کرده را جای بلبل می فروشد!

سیب، خیلی دور از درختش نمی افتد.

سوسکه از دیوار بالا می رفت، مادرش می گفت: قربون دست و پای بلورینت!

سود و زیان، خواهر و برادرند.

روزگار، آینه را محتاج خاکستر کند!

رفتم شهر کورها  دیدم همه کورند، من هم کور شدم!

رنگم را ببین و حالم را نپرس!

روبرو خاله و پشت سر چاله!

روده بزرگه روده کوچیکه را خورد!

رفت به نان برسد به جان رسید!

رفتم ثواب کنم  کباب شدم!

رستم است و یکدست اسلحه!

رسیده بود بلایی ولی به خیر گذشت                «نریخت دُرد می و محتسب ز دیر گذشت…» (آصفی هروی)

رطب خورده منع رطب چون کند!

راه دویده ، کفش دریده!

رخت دو جاری را در یک طشت نمی شود شست!

راستی کن که راستان رستند.

راه دزد زده تا چهل روز امن است

بقیه در ادامه مطالب….